Het is de toon die de muziek maakt
In de gemeenteraadsvergadering van 12 oktober j.l. stond de nota evenementenbeleid "Veenendaal blijft verrassen" op de agenda. Raadslid Willem van Braak voerde namens de ChristenUnie het woord. Onderstaand vind u zijn bijdrage. Zijn opmerkingen over het niet beslisrijp zijn van het stuk werden aan het einde van de beraadslagingen werkelijkheid. Het stuk is alsnog van de agenda gehaald en zal later opnieuw ingediend moeten worden door het college.
Voorzitter, in de vele jaren dat ik hier in uw raad actief mag zijn, heb ik geleerd dat als er op een raadsvoorstel zoveel amendementen komen, en dan heb ik het niet over een Kadernota of begroting, maar een voorstel in een enkel beleidsterrein, is het in de regel een slecht of onvolledig stuk en moet je je afvragen of je er überhaupt nu wel een beslissing over moet nemen. Ik heb geen ordevoorstel ingediend om dit stuk van de agenda te halen, maar ik wil het wel even genoemd hebben.
Het is de toon die de muziek maakt!
We gaan beslissen over een nieuwe evenementennota met de titel “Veenendaal blijft verrassen”. In de commissie heb ik al aangegeven dat de titel van deze nota bijzonder goed gekozen is, maar wel een zeer ambigue titel is: ik leg ‘m anders uit dan de opstellers van de nota. Ik was inderdaad verrast, maar niet blij verrast! Met mij zijn er meerderen hier in de raad die onaangenaam verrast zijn door deze nota, getuige het vele aantal amendementen die aangekondigd zijn. Ik houd van vergelijkingen en metaforen en zal deze evenementennota dan ook vergelijken met een muziekstuk. En deze muziek heeft niet de toon die in de ogen van de ChristenUnie de muziek goed maakt. Of het doel moet zijn om met zoveel mogelijk dissonanten te willen werken.
Een van die dissonanten is de suggestie dat er goed contact is geweest met de omwonenden en andere belanghebbenden rond de Markt. De beleving rond die goede contacten bleek toch anders te zijn dan in partituur van het evenementenmuziekstuk beschreven staat. Muzikanten maken fouten, ik zeker ook, maar hier was het wel erg pijnlijk, bleek uit inspraak en verstuurde brieven. Daarom ook onze oproep: Laat de Markt met rust! Meerdere partijen geven aan het logisch te vinden dat er op zondag op de Markt natuurlijk rustig aan gedaan wordt. Maar hoe borg je dat dan? In de tabel geluidsnormen staan normen die echt meer dan rustig aan toestaan. Ik zal zo een amendement indienen dat ik samen met de heer Both van de SGP indien om die Markt ook daadwerkelijk zijn rustdag te blijven gunnen. Ook het amendement over communicatie rond evenementen zal mijn handtekening krijgen.
Een andere dissonant is wat ons betreft de uitbreiding van 6 naar 12 zondagen waarop evenementen in Veenendaal mogelijk zijn. Waarom noem ik het een dissonant? Niet alleen omdat de ChristenUnie principiële bezwaren heeft tegen meer buitenevenementen op zondag. Maar juist ook omdat er in de antwoorden op technische vragen van mijn kant te lezen is dat de in de nota geschetste behoefte aan extra zondagen helemaal niet zo groot is. Een dissonant die we in een prachtig akkoord kunnen laten eindigen door die uitbreiding gewoon niet toe te passen en het amendement dat de heer Both van de SGP indient en ik ook ondertekend heb te steunen.
Als de toon de muziek maakt, bedoelen we meestal de zuiverheid van die toon. Maar je kunt ook het volume van die toon als uitgangspunt nemen. Als een muziekuitvoering in zijn algemeenheid veel te hard is, zal het publiek dat in de meeste gevallen niet kunnen waarderen. Ook als de trompettist in een orkest veel te hard speelt, zal de dirigent hier niet blij mee zijn. Onze evenementendirigent, ook wel wethouder genoemd, zou ook niet blij moeten zijn met evenementen die zorgen voor een dissonant in het zo als geweldig beschreven totaalplaatje. Als wons publiek breder beschouwen dan alleen de bezoekers van een evenement, maar juist ook de omwonenden, vinden we dat we die moeten beschermen tegen teveel geluid. Een goede compositie heeft dynamiek in zich. Alleen heel zacht spelen of juist heel hard spelen, maakt een compositie saai. Dus af en toe een goed crescendo of een heerlijke dubbel pianissimo maakt muziek verrassend en boeiend. Crescendo daar waar het kan en nodig is en dubbel pianissimo daar waar het zeer op zijn plaats is, ik hoef toch niet uit te leggen dat de zondag zo’n heerlijk moment is voor een dubbel pianissimo of beter nog een grote pauze tussen twee delen van de uitvoering van het muziekstuk in de buitenruimte van Veenendaal? Dat ik dan juist in bepaalde binnenruimtes letterlijk vol op het orgel ga, geef ik graag toe. Maar dat is binnen! Misschien moet je zoiets als een Voute party ook binnen organiseren? Daarom onderteken ik het amendement over generieke geluidsnormen in relatie tot geluid op gevels van harte. Maak herrie daar waar het kan. Dan klinkt het voor iedereen prettiger en hebben we geen Voute party, maar een goede party met een blij publiek en dus ook een blije dirigent, lijkt me.
Iedereen heeft een andere visie op de toon die de goede muziek maakt. Wij proberen via diverse amendementen gedeeltes van de partituur te herschrijven of zelfs te schrappen. Hoe we het totale muziekstuk na al het herschrijven en schrappen zullen beoordelen, weten we nu nog niet. Ik hoop dat we aan het einde van de avond, vooral ook om onze inwoners recht te doen, tot een dusdanig slotakkoord kunnen komen dat ons publiek er een staande ovatie voor geeft of in ieder geval geen boe gaat roepen!
