De afgelopen weken zijn vreemde weken geweest en vooralsnog zijn ze niet voorbij. Als gezin zijn we meer bij elkaar dan ooit. Er is een ander ritme gekomen in ons leven en op dit moment verveelt me dat nog niet eens. Ik geniet van onze tuin, van de zon, van het lezen van een boek, verstuur kaartjes en bel meer dan ik in lange tijd gedaan heb. Tegelijkertijd werk ik meer dan ooit, enerzijds omdat het zo druk is op mijn werk als gevolg van deze crisis, anderzijds omdat de grens tussen werk en privé vervaagt en je het risico loopt dat je maar doorgaat. Mijn uitjes beperken zich veelal tot het gaan naar de supermarkt en een rondje wandelen terwijl ik werktelefoontjes doe.

Als ik berichtjes lees over verdriet, mee maak dat een collega overlijdt en hoor hoe moeilijk het is om in deze tijd afscheid te moeten nemen van een dierbare, dan weet ik me gezegend met gezondheid in ons gezin en in onze naaste omgeving.

Naast alles wat er in onze nabije omgeving gebeurd, is het ook mooi om te zien hoe iedereen zoekt naar nieuwe manieren om ‘dichtbij’ te zijn, iets voor de ander te betekenen of om ondernemerschap te tonen. Denk aan de stoepconcerten van Goed voor Elkaar, de digitale kerkdiensten en vespers van diverse kerken, acties voor de voedselbank, de quarantainegym bij ouderenflats, de lieve teksten op de ramen van scholen, ijsjes en lunches die thuisbezorgd worden, de actie van Ups en Downies om cakes te bakken voor verzorgingshuizen, de lessen die muziekschool De Muzen op afstand geeft en de boekenkasten voor de bieb waar je elke dag boeken uit kunt halen. En zo is er meer.

Misschien verbeeld ik me het, maar de sfeer op straat lijkt ook vriendelijker. Mensen maken meer contact (nou ja, de mensen die je tegenkomt dan 😊) en doen echt hun best om elkaar ruimte te geven. Dat is in de afgelopen weken wel wat veranderd.

Als gemeenteraad zijn we ook weer gestart met (digitaal) bij elkaar komen nadat we de afgelopen maand stil gelegen hebben. Het is ook goed om daarin weer onze taak op te pakken. Juist omdat we ons ervan bewust moeten zijn dat andere zaken ook gewoon doorgaan al is de corona-crisis op dit moment ‘top of mind’.

Dit weekend vieren we Pasen. Het feest van de opstanding. Het feest van hoop. Normaal een feest waarbij we elkaar opzoeken en samen vieren. Dit jaar vieren we dit feest op afstand van elkaar maar in ons hart en in onze huizen voelen we ons wellicht meer dan ooit met elkaar verbonden.

Gezegende paasdagen gewenst, in en om het huis!

Sanny Brunekreeft