Kerken, bent u het lichtje in de duisternis van uitzichtloosheid?
vrijdag 22 februari 2013 Participatiewet: Niet de mens is leidend, maar de euro
Niemand ontkomt aan de gevolgen van de bezuinigingen. Hoe vaak hebben we dit niet gehoord. Iedereen zal de pijn voelen. De bezuinigingen treffen ons allemaal. Zelfs die mensen voor wie je zo graag een uitzondering zou willen maken. U kent ze wel: de absolute minima, de werklozen, zoals die mensen die niet meer aan de slag kunnen komen vanwege hun leeftijd. Of de bijstandsmoeders die de eindjes aan elkaar moeten knopen. Het klimaat is guur in Nederland. En Veenendaal krijgt daar een fikse tik van mee.
De nieuwe participatiewet is nu typisch een voorbeeld van een bezuinigingsmaatregel. Niet de mens die hulp nodig heeft staat centraal, maar de euro. Waar we tot voor kort probeerden alles in te zetten om mensen weer te laten participeren in de maatschappij, ligt dat vandaag de dag toch anders. Nogmaals, het klimaat is guur.
Toch, ondanks dat we met de nieuwe wet te maken hebben met een bezuinigingsmaatregel, heeft die Participatiewet ook kanten die zeker de moeite van het bestuderen waard zijn. Laat ik twee voorbeelden noemen:
- De eigen verantwoordelijkheid van de cliënt die hulp vraagt, staat nu voorop. Waar we eerder geneigd waren om alles te regelen voor de hulpvrager, ligt dat nu wel anders. Eigen verantwoordelijkheid wordt weer de norm. Pas wanneer je er zelf niet uitkomt, dan staat de gemeente klaar om je te helpen. Eigenlijk is dat zo gek nog niet. Het stimuleert mensen om eerst alles in te zetten om weer aan de slag te gaan.
- Ook met het inzetten van heel veel geld in zogenaamde re-integratieprojecten, wordt nu gestopt. Natuurlijk, enerzijds vanuit bezuinigingen, maar anderzijds ook vanuit de ervaring dat het soms ook ‘dweilen met de kraan open’ was. Bakken met geld werd geïnvesteerd om mensen aan het werk te helpen. Dat geld is er gewoon niet meer. Wat de gemeente nu krijgt wordt heel specifiek ingezet, om zo snel mogelijk mensen uit de bijstand te krijgen. Iedere bijstandcliënt minder, tikt aan in een tijd dat de werkloosheid en onzekerheid over werkgelegenheid toeneemt.
Laat duidelijk zijn: de ChristenUnie blijft oog houden voor mensen die echt hulp nodig hebben. Die mensen laten we echt niet in de steek. Het nieuwe denken (bezuinigingen), vanuit de rijksoverheid (VVD/PvdA), zullen we in onze Veenendaalse raad zo voordelig mogelijk proberen te vertalen naar juist de zwakkeren in onze samenleving. Voor die groep blijven we keihard vechten om ze een redelijk bestaan te gunnen. Maar de tijd dat we met extraatjes wat leed konden verzachten, die tijd is voorbij. Juist voor deze mensen is dat een hard gelag.
Wat is de noodzaak dan ook groot dat we als kerken, maatschappelijke organisaties, christelijke instellingen, de handen ineen slaan om met elkaar die hulp te geven die nu nog harder nodig zal blijken te zijn.
Kerken, collecteren jullie voor de armen? Helpen jullie ze met raad en daad? Bent u nu echt een lichtje in hun duisternis van uitzichtloosheid en het niet meer zien zitten? Zullen we met elkaar de koppen bij elkaar steken om die voedselbank van de grond te tillen, die zo hard nodig is? Vergeet even die interne kerkelijke discussies. Er is werk aan de winkel. De mouwen moeten worden opgestroopt. Geloof me, u hebt de ChristenUnie aan uw zijde.
André Groenewegen
