Weblog Andre: Schone lei

woensdag 20 april 2011

Familie De Vries heeft een probleem. Een fors probleem. Wat is er aan de hand? Wel, het gezin met twee kinderen kampt met grote schulden. Schulden die ontstonden buiten hun schuld om.

Zowel mevrouw als meneer hadden leuk werk. Hij werkt voor zichzelf als zzp’er in de klussenbranche, zij als apothekersassistente. Oke, geen topbanen, maar ze konden er goed van rondkomen. De huur, dure ziektekosten, energie, een krediet van 25.000 euro en de kosten van de mobile telefoons voor het gezin, konden worden betaald. Wat over bleef, stortte De Vries op de spaarrekening. Geen vuiltje aan de lucht.

De ellende begon toen De Vries merkte dat het werk minder werd. De crisis maakte dat de bouw meer dan andere branches werd getroffen. Minder nieuwbouwwerk, maar ook klussen aan bestaande huizen namen af. De nieuwe keuken, badkamer of aanbouw werden uitgesteld. Tot overmaat van ramp werd mevrouw De Vries, door al de zorgen, psychisch ziek en moest stoppen met haar werk. Om een lang verhaal kort te maken: te schulden stapelden zich op. Binnen no-time stonden ze rood, fors rood. Ruim 40.000 euro. Ga daarvan maar eens rekeningen betalen, zoals huur, energie, ziektekosten, kleding voor kinderen….

,,Nee, dit is geen fictieve situatie die ik hier beschrijf’’, aldus regiomanager hulpverlening Lia. Jaarlijks meldden er zich vierhonderd mensen bij de schuldhulpverlening. Hoewel de meeste mensen met schulden zich in een uitkeringssituatie bevinden, constateren de consulenten van schuldhulpverlening dat uit alle lagen van de bevolking mensen de weg naar het Budget Advies Centrum (BAC) weten te vinden. Met name jongeren blijken een groeigroep te zijn als het om hulp bij schuldsanering gaat. De kosten van mobile telefonie blijken regelmatig zo de pan uit te rijzen dat er ingegrepen moet worden.

In Nederland kampt dertien procent van de totale bevolking met grote schulden. Dat de gevolgen van schulden groot zijn, laat zich raden. Mensen die grote schulden hebben, raken maar al te vaak in een sociaal isolement. De schaamte en schande maken dat ze zich minder laten zien in kringen van vrienden, kennissen en… familie.

Om mensen die al dan niet door eigen schuld in een uitzichtloze schuldsituatie toch te helpen, is er de zogenaamde schuldhulpverlening in Nederland. De Nederlandse wet gaat ervan uit dat ieder mens die in de schulden is terechtgekomen, eenmalig de kans moet krijgen met een schone lei opnieuw te beginnen. Zogenaamde schuldhulpverleners bieden deze mensen perspectief in een uitzichtloze stuatie. ,,Overigens, niet ieder hulptraject leidt tot het gewenste resultaat’’ aldus hulpverleenster Anita (gefingeerde naam, ag). Ze vervolgt: “Het is vaak bijzonder moeilijk om te mensen te motiveren om het hele schuldsaneringstraject af te lopen. Want, hoewel er veel geld vaak wordt kwijtgescholden – gemiddeld zo’n 85 procent -, blijft er altijd een bedrag over dat de cliënt zelf moet ophoesten. Als je bijna niets hebt, kan dit betekenen dat mensen jaren op een houtje moeten bijten. Sommigen houden dat vol, sommigen niet.’’

De nadruk van de schuldhulpverleners zou daarom meer en meer moeten liggen op preventie. Met name onder de doelgroep jongeren. Daarvoor is wel geld nodig. Want, met het huidige personeelsbestand van acht schuldhulpverleners op vierhonderd cliënten per jaar, blijft maar weinig tijd over om bijvoorbeeld scholen te bezoeken. Het is aan de politiek om na te denken of het financieel mogelijk is meer in te zetten op preventie. Uiteindelijk zal dat effectiever blijken te zijn, dan te maken krijgen met mensen die zich pas melden als het ruimschoots te laat is om adequaat in te grijpen.

André Groenewegen

« Terug

Archief > 2011

Geen berichten gevonden