Weblog Johan Blad: Een Lek
Bij het ouder worden leer je, met vallen en opstaan, dat sommige geheimen echt geheim zijn. Je kunt vrienden kwetsen en zelfs kwijtraken, als je hetgeen zij aan jou hebben toevertrouwd wereldkundig maakt. Het zijn wijze lessen die elke jongeling vroeger meekreeg. Het is de vorm van een lek dat je, soms niet eens bewust hebt gemaakt. Tot die tijd had voor mij een lek een duidelijke betekenis. Een lek was iets ronds of een klein scheurtje en er kwam water uit. Later begreep ik dat een lek niet alleen water uit een leiding kan laten ontsnappen, maar ook in sommige gevallen modder. Nou ja, laat ik niet teveel beeldspraak gebruiken.
Hier heb ik het over vroeger en dan bedoel ik mijn jonge jaren. Toen ik nog wat ouder werd, leerde ik dat sommige mensen het erg handig vinden om dingen die jij in vertrouwen verteld hebt, aan anderen te vertellen, zodat zij er zelf beter uitkomen. Het verbaasde mij toen al en ik sla zulke processen nog steeds met verbazing gade. Nu verwacht iedereen natuurlijk dat ik hier nu ga verkondigen dat ik, toen ik met de politiek in aanraking kwam, dit proces van heel dichtbij zag. Helaas. Natuurlijk hoor je wel eens de incidenten, maar in Veenendaal, nog niet zelf meegemaakt, nog geen vinger in de dijk moeten steken.
Toch is er wereldwijd wel iets aan de hand, iets met een lek, een wiki-lek. Het is anders dan een origineel lek, zoals ik het hiervoor heb beschreven. Het is geen lek om een persoon te beschadigen. Het is geen lek om iets vroegtijdig bij het grote publiek onder de aandachte te brengen. Het is niet het gooien met modder, gewoon omdat iemand er zelf beter van denkt te worden. Nee, het lijkt de oprechte mening van een eenling, dat iedereen het recht heeft te weten wat er allemaal besproken wordt tussen landen, tussen grootmachten, tussen ambtenaren, tussen politici. Vroeger zou ik dergelijke cult figuren op een voetstuk hebben geplaatst, maar nu, nee.
Wat voor een beeld geven wij, of misschien zij, nu onze jeugd mee. Het is vet cool om te lekken. Alles wat je hoort, zegt, doet of denkt moet direct gedeeld worden, met de hele wereld. Natuurlijk leven we in een wereld die dit mogelijk maakt en we doen er zelf hard aan mee. We bloggen, we twitteren en delen op die manier onze gedachten met de hele wereld. Individualiteit is iets wat je deelt met andere individuen. In een dergelijke wereld zijn de gesprekken van een individu, niet meer van het individu, maar gemeengoed. Laat ik dan maar mijn vinger opsteken, in de hoop dat dit een klein gedeelte van het lek zal dichten.
Deze column is eerder verschenen in de CristenUnie Veenendaal Nieuwsbrief.
