'Bij hoogtijdagen bidden we op straat, vanwege ruimtegebrek'

138450119.8h2ZQ1wYdonderdag 07 april 2016

Afgelopen zaterdag hield de (600 leden tellende) Marokkaanse moskee, 'open huis'. Een geïnteresseerd, maar ook mondig en kritisch gezelschap wilde wel eens wat meer weten over hun dorpsgenoten die hier hun geloof belijden. Op kousenvoeten, sommige met een piepklein gaatje, betraden zo'n 25 geïnteresseerden de gebedsruimte, die kort ervoor nog zorgvuldig was gestofzuigd. Dat de zaal bij Islamitische hoogtijdagen veel te krap bemeten is, begrijpt iedereen. Dat er dan wordt uitgeweken naar de straat voor de moskee, maakt duidelijk dat men toe is aan vervanging. Nieuwbouw staat dan ook voor de deur.

Vooringenomen

De ouderen in het gezelschap wisten het nog: dit krap bemeten gebouwtje deed ooit dienst als sigarenfabriekje. Later heeft er een disco in gezeten, maar dat was maar kort. Toen de moskee haar intrede deed, in 1974, was er voldoende plek voor de gastarbeider om te bidden. Dat veranderde in de loop der jaren. Een aangekocht stukje grond, leverde een gebedsruimte op van een kleine 2000 vierkante meter, verdeeld onder een mannen en een vrouwen afdeling. Toch blijkt dit dus nu ook te klein te zijn.

Dat het goed is, om iets wat je niet of nauwelijks kent, ook eens zelf mee te maken, is een waarheid als een olifant. Immers, wat je zelf ziet, zelf voelt, zelf proeft of zelf meemaakt is meestal anders dan wat jouw omgeving jou wilt doen geloven. Vaak wint daardoor de nuance het van het vooringenomen vooroordeel. Zeker als je in alle openheid met het moskeebestuur in discussie mag gaan over alle - dus ook pijnlijke - onderwerpen.

De onvermijdelijke vragen over wat zich aan gruwel in het Midden-Oosten en in Europa afspeelt in naam van de Islam, geeft m.n. inzicht in de diepe problematiek waarmee deze en andere moslimgemeenschappen kampen. Verreweg de allermeeste moslims worstelen met het feit dat radicalen de Islam kapen voor hun eigen (on)gelijk, stelde een van de woordvoerders. 'Het lijden en meeleven van gemeenschappen omdat kinderen zijn afgereisd naar Syrie, is enorm. Ook Veenendaalse gezinnen zijn hierdoor getroffen.'

Universeel

Misschien was dit wel de grootste les van de rondleiding in de Nassar moskee. Of we nu zittend in onze kerken of synagogen, geknield in moskeeën of gewoon voor of in onze bedden op onze knieën onze nood klagen tot de Almachtige, het lijden is universeel. Net zo goed als volledig misbruik van uit het verband gerukte de teksten in de koran, de bijbel, de thora of het humanistisch handvest. En, zeker weten, radicalisme, het dwingend opleggen van zelfingenomen denkbeelden, beperkt zich zeker niet tot de Islam

Nasser

Of Nassar - waarnaar de moskee is vernoemd - een soort Islamitisch heilige is? 'Nee', glimlacht de woordvoerder om deze vraag: 'eigenlijk staat Nassar voor: goed doen, barmhartigheid betrachten. Dat is de echte, diepere betekenis van de Islam.'

Ook dat hebben we dan gemeen. Neemt niet weg dat de verschillen tussen de wereldgodsdiensten, vaak onoverbrugbaar zijn. Dat dient ook gezegd te worden. Dat mag ook. En zolang de pen en het woord de enige wapens zijn in de respectvolle strijd van het elkaar proberen te overtuigen, is er verder niets aan de hand. Je suis un ami du mot (ik ben een vriend van het woord). Ik weet zeker dat veel moslims hiermee van harte instemmen.

« Terug

Archief > 2016

Geen berichten gevonden